CONCORSO

Here comes the last lesson of the Culinary art for professional chef course. Just like every course, there must be an assessment.

I think you can feel the stress pouring out of the photos today. My classmates paid a lot of effort and attention into cooking all dishes to perfection. They must remember the recipes by heart. Even the Professor was not joking much today.

The ambience was almost as stressful as inside a kitchen on the busy day.

However, there is a motivation waiting for them because the winner will get a big bottle of wine which Professor Francesco has prepared it himself.

The dish must be presented professionally like in the restaurant within the limit of time. Once it’s ready, it must be served straightaway to the Professor. He would taste and give the feedback on the spot.

When they came , they did not know who would be in their team. The list of recipe was given for them to study in advance.

The less the available time, the more stressed they were. I have seen burnt Artichokes in the pot , doubt with the Risotto process and plate which needed to be redecorated again because they rushed to finish and got the presentation damaged.

Whoever finished first can bring the dish for the assessment. The team which finished the last was the “Baba” team because this typical dessert needs time for the yeast to rise.

The first assessed dish was the Risotto from Atsuko san. It was well cooked exactly the way Risotto is supposed to be. Once you eat a good Risotto, you can feel the smoothness inside your mouth, not too hard , not too soft. It has to be the “ Risotto” way. Or like Professor Francesco said “ Cotto Bene”.

The seared Pigeon was perfectly cooked and got a compliment on the spot.

Some dishes were lack of salt. One dish served cold sauce when it is supposed to be served hot. Most of the dishes were served in cold plates. Some dishes were added salt without tasting first.

Oh…Mamamia…

Mistakes are there to be learnt and rectified.
It’s better to make a mistake in the class than in the real kitchen itself. In my opinion, the stress of cooking only one dish for the assessment can not really compare to the reality of working in the restaurant’s kitchen for an hour.

Even though with lot of little mistakes, it was hard for Professor Francesco to judge who was the winner today. He mentioned all dishes were as great that he could not make a decision.

At the end, we had to vote for our favorite dishes. The winners was the “Melanzane alla parmigiana” team.
Finally, it’s time to start their internship , the real experience they travelled half of the World to live and learn in Italy.

Tonight Professor Francesco invited us to have a farewell dinner together. The certifications would be given to the students as well.

There were surprised presents from them to Professor Francesco and our lovely interpreter, Arise.

A lovely Thank you card was drawer by Isomi san, the sweetheart of our class.

The night ended with professor Francesco was thrown up and down in the air with the students saying thank you and good bye to him.

Sorry that I could not get photos of him in the air. It happened so fast. I was laughing on the side, keeping my fingers crossed they won’t drop him on the ground.

Thank you for reading the reports and recipes. I hope they would help you make a decision if you are interested to be a chef or coming to Italy for education and experience.

Buona fortunata to you all.

ในที่สุดบทเรียนสุดท้ายก็มาถึงจนได้ หลังจากการเรียนที่เหนื่อยและหนัก มาตลอดสองเดือน วันสุดท้ายของคอร์สเป็นเหมือนการสอบวัดผลว่าเหล่านักเรียนเชฟได้เรียนรู้ฝึกฝนตามที่ครูสอนไปมากน้อยแค่ไหน

ถ้าแค่ดูจากรูปคงจะเดาได้ทันทีว่าวันนี้เครียดขนาดไหน ขนาดยูกิซังที่ปกติจะยิ้มหวานต่อหน้ากล้อง วันนี้ยังคิ้วผูกโบว์ ตั้งอกตั้งใจทำพาสต้าสุดฝีมือ

เชฟทุกคนใส่ความพยายามกับการวัดผลวันนี้เต็มที่ ทุกคนต้องจำสูตรอาหารและวิธีทำได้ ห้ามเปิดดูกระดาษจดด้วย มีคนเปิดดูแล้วโดนครูดุเลยก็มี วันนี้ครูไม่พูดเล่นเฮฮาเหมือนทุกวัน บรรยากาศในห้องเรียนเครียดเหมือนอยู่ในครัวร้านอาหารในวันที่ยุ่งที่สุด

ถึงจะเครียดแค่ไหน ผู้ชนะของวันนี้จะได้รับไวน์หนึ่งขวดใหญ่จากครูไปเป็นรางวัล ครูฟรานเชสโก้เป็นคนเตรียมของขวัญมาให้นักเรียนด้วยตัวเองเลย

อาหารทุกจานที่จะส่งครู ต้องจัดจานให้สวยเหมือนเสริฟลูกค้าในร้านอาหาร อาหารต้องทำส่งให้ทันตามเวลาที่กำหนดไว้ จัดจานเสร็จแล้ว ยกมาส่งให้ครูชิมเดี๋ยวนั้น และรับความเห็นจากครูทันทีเลยด้วย

เช้านี้ครูเป็นคนเลือกเมนูและเลือกทีมให้ว่าใครได้อยู่กับใคร คนไหนได้อยู่กับเชฟมืออาชีพอยู่แล้วก็สบายไป ก่อนหน้านี้ ครูบอกก่อนแล้วว่าจะสอบอาหารจานไหน แล้วไปเตรียมตัวทบทวน ท่องจำสูตรมาจากบ้าน

ยิ่งเวลาใกล้จะหมด นักเรียนทุกคนก็ยิ่งเครียด คิ้วผูกโบว์ตึงกันเข้าไปทุกที

บางคนก็รีบทำหลายอย่างจนทำอาร์ติโช้คไหม้คาหม้อ บางคนไม่แน่ใจว่าขั้นตอนริซ็อตโต้ที่ทำถูกต้องดีหรือยัง บางคนรีบแต่งจานจนลนแล้วทำพังหมดต้องรีบแต่งจานใหม่อีกรอบ

คนไหนเสร็จก่อน รีบยกไปส่งครู วันนี้ทีมที่ส่งงานช้าสุด คือ ทีมทำขนมบาบ้า เพราะบาบ้าต้องให้เวลายีสต์ขยายตัวก็เลยเร่งเอาไปอบไม่ได้อยู่ดี

คนแรกที่ส่งจานอาหารกับครู คือ อัสสึโกะซัง ที่วันนี้ได้ทำริซ็อตโต้เห็ด ครูบอกว่าอ่อนเกลือไปหน่อย แต่ข้าวหุงกำลังดี ไม่อ่อนไป ไม่แข็งไป เป็นจานริซ็อตโต้ที่ทำถูกต้อง หรือ เรียกว่า “Cotto Bene” คือ สุกกำลังดี

ครูบอกว่า จานนกพิราบซอสไวน์แดงของเชฟโอคุโตะไม่มีที่ติเลย โอคุโตะเป็นเชฟมาสิบกว่าปีแล้วก่อนมาเรียนที่อิตาลี่ แค่นี้สบายมาก

บางจานก็อ่อนเกลือ บางจานครูเห็นว่าเติมเกลือก่อนชิม มีจานนึงที่ยกไปส่งครูแบบซอสเย็นๆเหมือนทำทิ้งไว้นานแล้วทั้งที่จริงๆมันควรต้องร้อน ความผิดพลาดที่ทำผิดกันเกือบทุกคนคือ เสริฟอาหารในจานที่เย็น ไม่เอาไปอุ่นในเตาอบมาก่อนเหมือนในร้านอาหาร

Oh…Mamamia…

ภาษาไทยเราพูดว่า ผิดเป็นครู

เราเรียนรู้จากความผิดพลาด แล้ว ระวังไม่ให้มันเกิดขึ้นมาอีก

ฉันว่าทำผิดในห้องเรียนดีกว่าออกไปทำพลาดในครัวร้านอาหารตอนทำงานจริงๆ และจากประสบการณ์ที่เห็นมา การทำงานจริงในครัวมีความกดดันมากกว่านี้หลายเท่า

ถึงแม้ว่านักเรียนเชฟจะทำผิดไปบ้าง แต่วันนี้ครูบอกว่าทุกจานทำได้ดีมากจนครูตัดสินใจเลือกไม่ถูกว่าใครเป็นผู้ชนะ

สุดท้ายเลยต้องลงเอยด้วยการโหวตจานที่ชอบที่สุด และผลที่ออก คือ ทีมทำมะเขือม่วงอบชีสพาร์เมซาน เป็นผู้ชนะ ได้รับรางวัลไวน์ขวดใหญ่ไปแบ่งกันดื่มให้สบายใจ

ในที่สุด เชฟทุกคนก็จะได้ออกไปเริ่มฝึกงานจริงๆเสียที ตามที่ทุกคนตัดสินใจบินข้ามโลกมาทำสิ่งนี้
คืนนี้ครูเชิญพวกเราไปทานอาหารเย็นร่วมกันก่อนลาจาก และให้ประกาศนียบัตรกับทุกคนด้วย

นักเรียนมีการแอบเตรียมของขวัญไว้ให้ครูกับล่ามอริเสะของพวกเราด้วย

อิโซมิซังผู้แสนขยันทำการ์ดขอบคุณให้ครู พร้อมคำอวยพรจากทุกคน

งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา คืนนี้จบลงด้วยครูฟรานเชสโก้โดนจับโยนขึ้นไปกระเด้งกระดอนในอากาศพร้อมเสียงนักเรียนบอกขอบคุณโห่หิ้วๆ

ฉันถ่ายรูปไม่ทันได้แต่ยืนขำอยู่ข้างๆ หวังว่าพวกนี้จะไม่ปล่อยครูตกลงมาฟาดพื้น

ขอบคุณที่อ่านรายงานของฉัน หวังว่าคงจะมีส่วนช่วยให้คุณตัดสินใจได้หากต้องการมาเรียนเป็นเชฟที่อิตาลี่ หรือ อะไรก็ตามอย่างอื่นในชีวิต

ขอให้คุณโชคดีค่ะ